Wat heb ik ervan te leren? Het begint steeds meer te dagen. Geef je over en blijf niet stug jezelf verzetten? Ben ik me bewust van wat ik doe?
Een aantal jaren geleden, ik herinner het me als de dag van gister. Ik draag onze kater Tom om hem terug naar zijn verblijf te brengen. Voor het verblijf ligt een vlonder van hout, die behoorlijk glad kan zijn wanneer die vochtig is. Voorzichtig loop ik richting de deur, Tom begint te wringen want hij wil nog niet naar binnen. Even let ik niet op ik voel dat ik begin te vallen. In een reflex gooi ik Tom omhoog en probeer mezelf uit alle macht tegen te houden.
Wat gebeurt er wanneer je jezelf probeert tegen te houden? Juist, je bent stug en stijf, de klap waarmee je op de grond terecht komt, komt hard aankomt.
Kreunend en steunend kom ik overeind. Ik neem de schade op, niks gebroken, blauwe plekken en wat kneuzingen zijn het gevolg. Tom kijkt mij boos aan, tenminste dat denk ik te zien.
Dagen probeert hij mij te ontwijken, het heeft lang geduurd voor hij het was vergeten.
Een hele tijd later, ik was me niet bewust dat ik liep te rennen en vliegen. Weer loop ik met Tom naar de deur van zijn verblijf, ik voel dat het staat te gebeuren. In een split of a second komt de gedachten, laat je gaan en soepel glijd ik op de grond.
Nooit had ik geweten dat mijn brein sneller was dan mijn lichaam. Dat ik mezelf kon corrigeren toen ik me bewust was van wat er ging komen.
De derde keer was op een zondag de dag voor mijn 64e verjaardag. De kinderen zouden op visite komen en ik wilde nog het een en ander doen. Vlug wilde ik onze kater Eros terug brengen naar zijn verblijf. Hij liep voor me uit, ik stap in de buitenren om de deur die naar binnen opengaat te pakken. Met een been sta ik op het droge binnen gedeelte en het andere been staat nog op de natte buitenvlonder. Nou ben ik nooit een ster geweest in lenigheid, ik voel dat mijn ene been begint te glijden en me bewust van het feit dat wanneer ik mezelf laat gaan, de schade beperkt blijft. Echter, er was iets in mij, ik verzetten me, met als gevolg dat ik op mijn knie terecht kom en steeds verder in een spagaat ga. Zelfs toen ik jong was heb ik geen spagaat kunnen maken.
Half hang ik aan de deur, ik kon mezelf niet opduwen of optrekken. Daar hing ik dan. In mijn hand had ik nog steeds de nog lege emmer die ik gebruik om het vuile kattengrit uit Eros zijn kattenbak in te doen.
Ik wist dat ik beter had kunnen loslaten, maar iets in mij vond het nodig om stug geen gevolg te geven aan deze gedachten.
Even raak ik in paniek, ik heb mijn knie behoorlijk verdraaid, en mijn liezen verrekt. Ik laat me ondanks de pijn verderop de grond zakken en zwier de emmer tegen het raam van de kamer. Mijn echtgenoot staat op van de bank om te kijken wat er aan de hand is en komt naar buiten om mij overeind te helpen. Weken kan ik niet met fatsoen op de knie staan of zitten.
Voor de val ging ik elke dag een stukje wandelen of fietsen. Wandelen was nog geen optie, fietsen moet wel lukken. Het gaat goed tot ik moet afstappen om over te steken. Ik rem, zet mijn voet op de grond en zak door mijn linker knie, mijn fiets zakt naar links, snel trek in mijn rechterbeen bij.
Ik “ren” naar links met mijn fiets nog aan de hand. Ik voel dat dit geen succes is. Ik laat mijn fiets los en probeer overeind te blijven. Ik zie het asfalt dichterbij komen. Ik doe nog een stap en zie het gras naderen. Mijn eerste gedachten is laat je gaan en zorg dat je niet op je hoofd terecht komt. Met een smak kom ik op mijn buik en borst terecht. Ik hap even verdoofd naar adem. Het duizelt even. Languit lig ik in het gras. Van de overkant komt een man aan op zijn fiets, hij stopt en vraag, gaat het?
Hij zet zijn fiets weg en komt naar me toe, steekt zijn hand uit. Ik zeg, laat me maar heel even. Hij vraagt heb je epilepsie geen idee waar hij dat vandaan had. Ik antwoord dat dit niet het geval is, en probeer overeind te komen. Hij steekt zijn hand uit en helpt me. Hij stapt op zijn fiets en kijkt nog een paar keer om. Ik steek strompelend de weg over en stap weer op mijn fiets. Met bibber knieën kom ik bij mijn vriendin aan.
Niks gebroken, maar mogelijk heeft mijn ego een deuk opgelopen.
Drie maal scheepsrecht, haha. Dit was de vierde keer. En hierna gebeurde het onlangs weer.
Mijn laatste smak vind je in de blog:
https://www.masterytofinancialfreedom.nl/blog/1254984_het-begin-van-mijn-magische-reis-met-uitdagingen-en-overwinningen
Reactie plaatsen
Reacties